De McKenzie Methode
McKenzie Methode overzicht
De Mechanische Diagnose en Therapie (MDT) volgens McKenzie is een op wetenschappelijk onderzoek gebaseerd onderzoek- en behandelprotocol voor patiënten met klachten aan de wervelkolom en extremiteiten.1-4. MDT is een aangetoond betrouwbaar beoordelingssysteem om patiënten te classificeren in mechanische subgroepen.5.
Dankzij het MDT assessment kunnen patiënten met rugpijn specifieker en efficiënter behandeld worden. Het onderzoek identificeert ook niet-mechanische pijn of contra-indicaties, waarvoor onmiddellijke doorverwijzing nodig is 6. Onderzoek heeft aangetoond dat de meeste patiënten met mechanische spinale pijn goed reageren op oefeningen en minder symptomen ervaren indien wordt behandeld met specifieke oefeningen. Dat wil zeggen: die oefeningen of oefenrichting die voor die patiënt op dat moment het meest geschikt zijn.
De unieke combinatie van houdingsadvies en specifieke individuele oefeningen, voorgeschreven door een opgeleide MDT McKenzie therapeut, stelt patiënten in staat hun klacht zelf te behandelen. Dit proces bevordert de zelfstandigheid van de patiënt, verhoogt de tevredenheid met de behandeling en is ook kosteneffectief. 8,9
Referenties:
- McKenzie and May 2000, 2003, 2006.
- May and Donelson 2008.
- Chorti et al. 2009,
- Clare et al. 2004.
- May et al. 2006
- McKenzie and May 2003.
- Long et al. 2004, 2008.
- Manca et al. 2007.
- Machado et al. 2010.
Video Robin McKenzie over MDT
De Methode - Stap voor stap handleiding
ASSESSMENT
MDT gebruikt een gevalideerd assessment die de therapeut in staat stelt de patiënt in verschillende subgroepen van mechanische pijn te classificeren. In het MDT classificatiesysteem zijn er 3 subgroepen of syndromen. Door dit assessment kan de therapeut zijn patiënten met soortgelijke mechanische presentaties indelen in deze goed gedefinieerde subgroepen, hierdoor zal ook een passende behandelingsstrategie bepaald worden.
In het kort: het Derangement Syndroom impliceert een mechanische obstructie tot beweging in het gewricht. Dysfunction Syndroom is pijn veroorzaakt door de mechanische belasting van structureel verkorte weke weefsels en in Postural Syndroom ontstaat pijn door langdurige overbelasting van het weefsel.
Na een zorgvuldige anamnese over hoe bepaalde bewegingen en posities een invloed hebben op symptomen, wordt de patiënt gevraagd de therapeut in te lichten over het effect van deze verschillende bewegingen. Bij rug patiënten doen snelle veranderingen zich voor in 50-70% van de gevallen (afhankelijk van hoe lang ze al last hebben). Pijn beweegt van een distale naar een meer proximale locatie in antwoord op specifieke bewegingen. Als de juiste beweging wordt voortgezet, trekt de pijn naar het midden van de rug. Dit verschijnsel heet centralisatie en vele studies hebben aangetoond dat patiënten bij wie de symptomen centraliseren een beter resultaat hebben dan diegene die niet centraliseren1,2
Begeleidend bij het centralisatie fenomeen is er een toename van de beweging. Dit verschijnsel doet zich voor in het Derangement syndroom, het meest voorkomende syndroom binnen MDT patiënten met rugklachten.
Een belangrijk onderdeel van de beoordeling is dat therapeuten, die goed zijn opgeleid in MDT, in staat zijn om patiënten te herkennen met gezondheidsproblemen die niet geschikt zijn voor mechanische therapie. Deze patiënten kunnen direct worden doorverwezen voor verdere medische evaluatie naar de juiste specialist.
Referenties:
- Werneke et al, 1999, 2005, 2008
- May and Ania 2012
CLASSIFICATIE/INDELING
Patiënten worden ingedeeld als:
- Derangement Syndroom
- Disfunction Syndroom
- Postural Syndroom
- Overige
o Specifieke subgroepen binnen ‘overige’
Alle classificaties en de subgroep ‘overige’ hebben duidelijk klinische en operationele definities om identificatie te vereenvoudigen
Elke syndroom heeft zijn unieke karakter, met specifieke mechanische procedures, waaronder herhaalde bewegingen en aanhoudende posities. MDT is een uitgebreid classificatiesysteem. Het omvat ook een kleinere groep patiënten die niet kunnen worden geclassificeerd in één van de drie syndromen maar vallen onder de 'Overige' subgroep, die ernstige pathologieën, niet-mechanische oorzaken en chronische pijn etc. omvat.
BEHANDELING
Nadat de patiënt is ingedeeld in één van de 3 syndromen, kan de geschikte behandeling worden toegepast. Bij het Derangement Syndroom beweegt de patiënt in de richting die de symptomen centraliseert of een blijvende vermindering van hun pijnintensiteit veroorzaakt. In het Dysfunction syndroom worden oefeningen gegeven tegen de pijngrens aan, die wanneer toegepast gedurende een langere periode de weke weefsel hervormen. In het Posturaal Syndroom, neemt de patiënt houdingen aan die de gewrichten in een neutrale positie houden en zo langdurige eindbelasting van de weefsels vermijdt.
De MDT McKenzie aanpak benadrukt de educatie en de actieve betrokkenheid van de patiënt. Patiënten worden aangemoedigd om zichzelf te behandelen, en de verantwoordelijkheid voor hun behandeling op te nemen. Daarom worden door de patiënt zelf oefeningen en houdingen gebruikt als een eerste aanzet. Als deze oefeningen en houdingen onvoldoende zijn, worden ze aangevuld met technieken uitgevoerd door de therapeut, zoals mobilisatie.
PREVENTIE
Zodra de patiënt geleerd heeft zichzelf te behandelen met specifieke bewegingen en houdingen, kan dezelfde procedure worden gebruikt om preventief te werken. Dit is belangrijk omdat onderzoek heeft aangetoond dat rugpijn de neiging heeft recidiverend te zijn, en vaak met progressief toenemende ernst. Het voorkomen van recidieven is daarom belangrijker dan het leveren van verlichting op korte termijn door middel van passieve behandeling.